Pe bai Dylan yn ennill y Wobr Nobel am Lenyddiaeth, dylai Sabina eisoes gael, o leiaf, y wobr uchaf mewn llythyrau Sbaeneg. Oherwydd yn absenoldeb llais pwerus, mae ei delynegion meistrolgar yn setlo mewn cytgord perffaith â'r hyn y mae ei gordiau lleisiol yn ei gyrraedd. Paradocs cerddorol sy'n ei wneud yn fwy os yn bosibl. Yn ei lais canwr-gyfansoddwr, oherwydd ie, y teimlad hudolus o stori bywyd o fawredd mawr sy'n eich cyrraedd ag effeithiolrwydd y saethwr o rigymau yw hi.
Fel y dywedodd Sabina ei hun am berfformiad yr aeth iddo gyda Javer Krahe. Cododd ei hen ffrind ar gyfer yr ail gân, gan ddadlau nad oedd yn gwneud synnwyr, bod y canwr yn gwybod sut i ganu. At hynny yr oedd yr athro hwn yn cyfeirio a dyna sy'n ei wneud hyd yn oed yn fwy.
Mae pob ymadrodd yn odl hynod ddiddorol sy'n llawn aroglau, emosiynau, a thelynegiaeth sy'n swyno fel sonedau sy'n tawelu'r enaid i'r sain offerynnol y mae'n ei chwarae. Oherwydd hefyd y geiriau gorau a ysgrifennwyd erioed yn y pen draw yn dawnsio i gerddoriaeth hefyd yn dod gan muses nad oes neb arall yn cyrraedd.
Y 5 cân orau a argymhellir gan Joaquín Sabina
pysgod y ddinas
Y ffordd orau o ddeall cwmpas cerddoriaeth Sabina, yn ogystal â dod yn nes at y gân, yw stopio wrth un o'i phenillion mwyaf gogoneddus. Yn yr achos hwn, byddai'n:
«A herio'r tonnau heb lyw na llyw
Ar gyfer fy mreuddwydion mae'n mynd, golau o fagiau
Yn gryno, fy nghalon deithiol
Chwaraeon tatŵs gorffennol buccaneer
O gwch hwylio i fyrddio a, o dydw i ddim eisiau dy garu di»
Pwy sydd wedi dwyn mis Ebrill?
Ers i Sabina ganu i felancholy gael ei thrawsnewid yn fis Ebrill, ni fu unrhyw wanwyn erioed yr un peth...
« Yn y dafarn o fethiant
Lle nad oes cysur nac elevator
Digartrefedd a lleithder
rhannu fatres
A phan fydd yn mynd heibio ar y stryd
bywyd fel corwynt
Y dyn yn y siwt lwyd
Mae'n cymryd calendr budr allan o'i boced.
a sgrechian
Pwy sydd wedi dwyn mis Ebrill!
Sut gallai hyn ddigwydd i mi?
Pwy sydd wedi dwyn mis Ebrill!
Fe wnes i ei gadw yn y drôr
Ble mae cadw fy nghalon?
un o'r Rhufeiniaid
Pan fyddwch chi'n dal yn blentyn rydych chi'n clywed cân fel hon ac mae llu o arlliwiau'n eich dianc. Y peth doniol yw fy mod yn deall popeth flynyddoedd yn ddiweddarach a hyd yn oed yn taflu deigryn am beidio â sylweddoli'n gynt.
«Roedd yn amod hanfodol i drefnu'r modd yn dda
I fynd i mewn i du a gwyn lled-tywyllwch y dim-wneud
A thra yn y syrcas roedd llew yn byrlymu ar Gristion
Roedd y ferch yn gadael ei hun i gael ei chusanu fel nad oedd ei brawd yn ei dal
Pe baent yn dangos Cleopatra am y tro cyntaf ac yn gofyn am y cerdyn
Roeddwn i'n gwisgo tei ac eli sy'n gwella acne
Hyd nes i'r beic hwnnw o fy mhlentyndod redeg allan o brêcs
Ac yn y ffilm y gwnaethon nhw ei chyflwyno wedyn, ni enillodd y bois da erioed.»
Rwy'n gwadu popeth
O hynny o wadu popeth, hyd yn oed y gwir, ganed un o'r llyfrau y mae Sabina hefyd yn ei gyhoeddi o bryd i'w gilydd. Yn y datganiad hwn o flaen golwg y cyhoedd a threial y cyhoedd yn gyffredinol, mae'r chwedl yn stripio'n noeth ac yn amlygu ei holl gymhellion yn y crai.
«Os yw am frifo i mi
Rwy'n gwybod beth sy'n fy siwtio i
Rwyf wedi siomi pawb
gan ddechrau gyda mi
Dydw i ddim yn llyfr agored
na phwy yr ydych yn ei ddychmygu
Rwy'n crio gyda'r mwyaf cawslyd
Ffilmiau cariad
Cefais fy nghicio allan o fariau
Beth oedd yn gwisgo i'r swyddfa?
a venus Lladin
Fe roddodd y defodau olaf i mi"
Dyna sut ydw i heboch chi
Yn rhyfedd iawn, mae'n gân y mae ei geiriau'n colli dilysrwydd ar gyfer cenedlaethau newydd. Ond mae’r naws yn dweud y cyfan a’r angen i dreiddio i’r cyd-destun am wirioneddau’r XNUMXfed ganrif honno, sydd mor bell i ffwrdd erbyn hyn.
Wedi'i drechu fel hen ddyn sy'n colli tiwt
Lascivious fel cusan y cyrnol
Sneaky fel y Lute, pan oeddwn i'r Lute
Aflonydd fel parson mewn puteindy
Crwydro fel tacsi drwy'r anialwch
llosgi fel awyr Chernobyl
Yn union fel bardd yn y maes awyr
Dwi felly
Dyna sut ydw i, hebddoch chi