I 3 migliori libri di Robert Walser

In lu casu di robert walser, u scrittore hà allughjatu u pazzu ansiosu di piglià u cuntrollu. In dosi adatte di follia, i grandi libri emersi trà l'altri vucazioni puetiche chì occupanu ancu u primu Walser. Ma ogni mente immersa in i labirinti internu di u dulore, u dulore, a paura o l'obliu finiscinu per rinunzià à a ragione è, dunque, à a literatura in u casu di Walser.

A parte di false idealizazioni pseudo-romantiche di ogni tipu di demenza o di pazzia, a bibliugrafia prolifica di stu scrittore svizzeru spicca in più in i so primi cunfirmazioni di ghjovanu rumanzu è si diluisce in tappe successive. Walser hà sempre vultatu à a literatura cum'è un rifugiu da i so traumi è disabilità. Ma solu in certi mumenti truvava quella strana lucidità à l’orlu di l’abissu in a literatura. Una lucidità chì, iè, li hà datu l'uccasioni di cumpone grandi storie.

Cù a questione di Walser è di malatie mentali si apre un spaziu interessante induve parechji altri scrittori di tutti i tempi averianu una piazza, da Edgar Allan Poe su favurisce Wallace. Ma questu seria un altru affare da affrontà. Per avà ci ferma cù u megliu di Robert Walser.

Top 3 rumanzi raccomandati da Robert Walser

I fratelli Tanner

A franchezza cù quale l'autore s'avvicinò à stu travagliu palesa subitu una trasmutazione indissimulata di a so persunità. Tuttu hà a so ghjustificazione o scusa, da l'eccentricità più evidente à l'obsessione più intima. Fà a literatura nantu à ciò chì ci move cum'è un dictatu chì ùn ci porta micca à esse cum'è l'altri hè un eroisimu criativu.

U puntu hè chì, al di là di u fattu chì Simón, u so prutagunista, pò esse o micca Robert Walser, quella franchezza si estende cum'è una manta angustiosa di certezze, evidenza, verità scomode è sensazioni di l'imperativu di a vita, di quellu presente cum'è un fattu. . unicu senza dubbitu. A nostra determinazione di ùn campà o d'ocupà quellu spaziu chì determina ogni siconda chì passa in u mumentu stessu in u quale si respira hè a più incunificata di cuntradizioni. A scuperta pò esse vera quant'è pazza. Robert Walser a sapia subitu è ​​l'hà spressu in stu primu rumanzu brillanti di a so vita.

I Tanners sò una mansa di perdenti, forse marcati da u so cognome (genetica) o forse sbagliati da e circustanze. U puntu hè di scopre in elli quella cundanna di u destinu. Cusì ùn ci hè altra scelta chè di marchjà savurendu quellu prisente longu u caminu, induve ùn ci hè nè scunfitte nè difficultà, solu caminu è cadenza di seconde è respirazione.

I fratelli Tanner

Jakob von gunten

Da una età assai ghjovana, Walser pareva digià invintà in l'annullamentu di ogni vuluntà è ambizione, un grande successu per campà luntanu da esistenze insubstantial chì finiscinu in vita viota è culpabilità. Forsi era ancu una manera di canalizzarà e so fobie suciali più pronunciate. U puntu hè chì l'idea stranamente chjappà, cum'è u ghjovanu in The Catcher in the Rye salinger, ma in un cuntestu più nihilisticu se pussibule.

«S'ampara pocu quì, ci hè una mancanza di insignante è noi, i picciotti di l'Istitutu Benjamenta, ùn seremu mai à nunda, vale à dì, dumani seremu tutti assai modesti è sottumessi. L'insignamentu ch'elli ci danu cunsiste in fondu à inculcà in noi a pacienza è l'ubbidienza, duie qualità chì prumettenu pocu o micca successu. I successi interni, sì. Ma chì vantaghju avete da elli? Quale hè chì e cunquiste interiore alimentanu ?

Cusì principia Jakob von Gunten, u terzu rumanzu di Robert Walser, u più amatu di l'autore, ma ancu u più cuntruversu è nuvatore, scrittu in u 1909 in Berlinu, trè anni dopu à avè lasciatu l'Istitutu induve era statu educatu. Et le grand protagoniste de cette «histoire singulièrement délicate», d'après un jugement de Walter Benjamin, est l'Institut Benjamenta lui-même: l'étudiant Jakob, par son journal, nous présente tous ses secrets, ses drames et petites tragédies et tout son misteri, chì ne facenu unu di i paràmetri più memorabili in a literatura di u XNUMXu seculu.

Jakob von gunten

Assistante

À l'epica, stu rumanzu avia un puntu più morbosu perchè s'avvicinava assai di certi avvenimenti intornu à un tempu induve Walser era à u serviziu di un caratteru pertinente di u so tempu. Oghje, si tratta di qualcosa d'altru. Perchè a visione di Walser, trasmutata in l’utile Ghjiseppu, ci trasporta in quelle interiorità di coppie chì si rompenu, di coesistenze chì splodanu, di ferite chì si aprenu per ùn chjude mai più.

Assistante Conta, cù una ironia straurdinaria, a storia di l'ingegneru Tobler, chì si hè separatu da a moglia è di quattru figlioli dopu avè falatu, un prucessu chì serà assistitu passu à passu, è in u modu più sottumessu, u so fidelu impiegatu Ghjiseppu. Walser conta una sperienza autobiografica, ligeramente alterata, dopu avè travagliatu sei mesi in a casa di l'ingegnere Dubler. U rumanzu hè statu publicatu in u 1908, è hè statu ricevutu da i critichi cù u più grande entusiasmu.

Assistante
tariffu post

Lascià un cumentu

Stu situ utilizeghja Akismet per reducisce u puzzicheghju. Sapete ciò chì i dati di i vostri dati è processatu.