I 3 migliori libri di Mariana Enríquez

Certe volte pare Samantha Schweblin y Mariana Enriquez eranu a listessa persona. Tramindui porteñas, scrittori è praticamente cuntempuranei. I dui intensi narratori di storie trasgressive è di rumanzi in sostanza è forma. Cumu ùn suspettallu? Cose simili sò state viste in recenti scrittori cum'è carmen mola o Elena Ferrante...

Nociones conspiranoicas aparte, vamos con la opera di Mariana Enríquez. È a cosa hè chì certi approcci danu vertu. Perchè a literatura di Mariana hà una intensità sustinuta postu chì à i so teneri 19 anni hà digià cumpostu u so primu rumanzu «Bajar es lo worst», una storia chì hà marcatu una generazione sana in Argentina.

Da tandu, Mariana hè stata purtata da scenarii spaventosi, da fantasie spaventose, cum'è a Edgar Allan Poe transmutado a estos días inciertos, por momentos más siniestros que los suyos. Y desde esos escenarios, Mariana sabe combinar ese existencialismo sorprendente, fatalista y rezongante, empeñado en echar por tierra cualquier atisbo de esperanza. Solo así pueden sus personajes brillar por momentos, en destellos de humanidad, de amarga lucidez cegadora.

3 mejores libros de Mariana Enríquez

Un lugar soleado para gente sombría

Quizás sean estos los mejores tiempos para el relato. La brevedad se impone. Series en lugar de películas y relatos en lugar de novelas. Antaño era la obra literaria gruesa la que triunfaba, exhibiendo la sabiduría y erudición del autor de turno. Pero hoy toca ser breve, conciso, intenso y capaz de la transformación del lector con las pinceladas más impresionistas.

Y en eso Mariana ya saca varias cabezas de ventaja a muchísimos otros escritores. Como muestra este botón, un volumen salpicado de pequeñas grandes historias. Un libro top en cualquier librería que se precie.

En uno de los cuentos, una mujer mantiene a raya a los fantasmas que andan sueltos por un barrio periférico de Buenos Aires; entre ellos, los de su madre muerta de una dolorosa enfermedad, los de unas adolescentes asesinadas en la calle, el de un ladrón pillado en pleno robo y el de un chico que huía de un secuestro exprés.

En otra historia, una pareja alquila una casa para unas vacaciones en un pueblo que ha ido perdiendo habitantes desde que el tren dejó de pasar; visitan en la estación abandonada la exposición de los perturbadores lienzos de un artista local, pero lo verdaderamente aterrador será conocer al autor de esas pinturas. En otra pieza, los voluntarios de una ONG que reparte comida por barrios marginales son perseguidos por unos niños de pavorosos ojos negros.

En otra, una periodista que investiga la historia de una chica desaparecida en un hotel en Los Ángeles, cuyas espeluznantes imágenes recorrieron internet, acaba enfrentándose a otra leyenda de la ciudad…

Después de su monumental y aclamada novela Nuestra parte de noche, Mariana Enríquez vuelve al relato y demuestra que sigue en plena forma como gran continuadora y renovadora del género de terror, al que ha llevado a las más altas cotas literarias. Partiendo de la tradición -desde las novelas góticas hasta Stephen King y Thomas Ligotti-, la escritora explora nuevos caminos, nuevas dimensiones.

A nostra parte di a notte

U mischju magicu trà u Goticu, u fantasticu è quellu realisimu crudu chì cunfina cù l'esistenzialistu, acquista in stu rumanzu livelli di surpresa affascinante.

Sottu à quella nuzione di u rumanzu stradale induve u viaghju facilita l'esposizione di mutivi per ogni autore, Mariana ci mette in u sediu di daretu di una vittura in direzione di u nordu di l'Argentina. Davanti à noi truvemu Gaspar è u so babbu, membri pertinenti di una setta in a quale ùn credenu più chì si adattanu cumpletamente.

Perchè in u stessu modu chì una crisa persunale pò guidà una persona à questi tipi di sinistri congregazioni, una grande perdita pò ancu finisce per alluntanassi, cum'è in questu casu. Solu hè digià cunnisciutu chì abbandunà certi siti hè più difficiuli di annunzià una cumpagnia di telefuni (per mette un puntu d'umore).

In l'Ordine, Gaspar avia u so rolu assai bè determinatu. Perchè hà destinatu à u mezu perfettu, u più talentu per elevà i rituali à livelli massimi di cunnessione cù l'eternità. Ùn hè micca surprisante chì questu hè cumu Gaspar hè cunsideratu, perchè l'urighjini di l'Ordine sò cunnessi cù a so filiale materna è hè l'erede di virtù insospettate al di là di e nostre dimensioni d'ogni ghjornu.

Entrendu in vittura versu a liberazione di u pesante pesu di un Gaspar chì u babbu prova à salvà, campemu ricordi di a mamma tracciata cum'è una cronaca di i tempi duri di l'Argentina in u XNUMXu seculu.

Cù a stranezza di un specchiu stortu, e paure è i dispiacimenti di u babbu è di u figliolu in fuga sò cumbinati cù orrori scuri di magia nera, cun terrori assai più veri nantu à l'esperienza di a mamma assente.

Perchè u passu di u tempu offre quella visione spaventosa in u passatu, in u quale l'ombre si lampavanu micca solu nantu à una setta seculare, ma ancu nantu à un mondu cù serii prublemi suciali è pulitichi, forse aduprati da i puteri più settarii di i guverni riali.

A nostra parte di a notte

E cose chì avemu persu in u focu

Quandu una storia hè vestita di u sognu o di u fantasticu, diventa una storia. È quandu una storia finisce per spugliate e miserie, chì offre lampi intensi chì brusgianu l'anima, è finisce per cundannà cun moralità chì ghjettate polvere cum'è ossa in u focu, a storia diventa una cronaca di u disastru.

Perchè st'autore ci porta, in queste ondeci storie, à traversu l'idea inquietante di distruzzione, vestita in ogni scena cù u so novu vestitu di gala per ogni ultima danza.

Con una especie de morbo lector que nos hace observar el desastre con la intensa sensación de fortuna de andar libres de culpa, cada historia ahonda en obsesiones y miedos, en repudio de lo social, en animadversiones enfermizas, pero también en lo risible de nuestro devenir, en el fulgor de la magia a la que nos entregamos como religión cuando nuestra imaginación desborda nuestra realidad vencida hacia la hecatombe.

A decadenza hà sucu è incantu per un narratore cum'è Mariana chì sapi selezziunà l'imaghjini più putenti, quelli chì ci portanu à una empatia inimaginabile cù tanti parsunaghji immersi in a perdizione, in a culpabilità, in una rutina chì li divora, in philia o fobie. .. hà fattu psicopatie trà l'esilarante è l'opprimente.

E cose chì avemu persu in u focu

Otros libros recomendados de Mariana Enríquez

Questu hè u mare

Un relato del fenómeno fan desde dentro, desde la parte más profunda que convierte a los ídolos en el sustento vacío de las vidas más desangeladas. Más allá de la euforia, de la música como forma de vida, de los mitos ensombrecidos y las leyendas, carne de cañón de la vitalidad juvenil convertida en desencanto. Claro está que la banda Fallen no es Back Street Boys.

U messagiu hè assai diversu. A ghjuventù hè un prugramma freneticu da brusgià, perchè tuttu ciò chì vene dopu hè a caduta. Ùn si tratta micca di perseguite i messageri di a decadenza, musicanti cum'è Kurt Cobain o Amy Winehouse, si tratta più d'osservà una ghjuventù affascinata da l'autodistruzione chì trova in i testi è in sintonia l'accordi di a so partenza versu l'infernu.

Videndu a ghjuventù cum'è una tendenza di i fan per una fine anticipata, Mariana Enríquez ci presenta à Helena, una fervente seguace di i Caduti è i so canti di sirena versu a combustione spontanea di a ghjuventù. Pudete amà à l'estremu, à u parassita di l'anima. U polu di l'odiu si trova in quellu ultimu stadiu di u sessu cum'è chimica essenziale. Pudete ascultà musica, solu musica, ma sapendu chì ogni accordu hè un invitu à a morte.

Tuttu dipende da un sensu cum'è l'audizione, cusì influenzatu da a più grande di e bellezze o da u peghju di l'incubi. A gloria di Helena seria di scuntrà quelli idoli in una sola gira cun gustu amaru per dì addiu à tuttu.

Perchè a realtà pò cessà di esiste, ogni prublema pò truvà in a solitudine è l'isulamentu e risposte nihiliste versu l'oblit. Ed hè per quessa chì Helena cerca solu què, u so scontru cù i so idoli, di i quali cunnosce tuttu è à chì intende dà a so vita in ricumpensa per esse l'unichi chì anu sappiutu cullà e so paure è dimissioni.

Fallen è a so musica cum'è alibi per campà à l'estremità. Riferimenti à parechji di quelli chì anu cumpostu, cantatu è campatu in cunfurmità cù a so tragica prospettiva mundiale.

A chimica essenziale, a rivolta di i neuroni è di l'ormoni. Ghjuventù, oru è tinsel. I sogni cunsumati da a pigrizia in u XXI seculu. Helena, fan di a distruzzione trasfurmata in musica di messaghji tristemente affascinanti ...

Questu hè u mare
5/5 - (15 voti)

3 cumenti nant'à "I 3 migliori libri di Mariana Enríquez"

Lascià un cumentu

Stu situ utilizeghja Akismet per reducisce u puzzicheghju. Sapete ciò chì i dati di i vostri dati è processatu.