Ne znam šta bih mislio Daniel defoe ovoga Iberijski Robinson Crusoe s očitim parodijskim prizvukom koji se na kraju više orijentira na trenutnu duhovitu kritiku u kojoj se pokazuje da je opstanak izvan ere povezivanja moguć, u najboljim tumačenjima.
Manuel ima sreću maqui naših dana koji bježi u zabačeno mjesto te Španije pune malih gradova punih odjeka i zaborava. I tamo, usred ničega, Manuel postaje odbjegli asket. Otkad je ubo policajca, ganut buntovničkim duhom koji ga je stavio na najneprikladnije mjesto u pravo vrijeme, odlučuje pobjeći iz kandži pravde koja ga polaže za njegovo improvizirano krvno djelo.
Tada roman postaje regresija sa komičnom vizijom i dubokom kritikom kiseline. Regresija jer s Manuelom ponovo otkrivamo najjedinstvenije aspekte jednostavnog života, odvojene od buke, isporučene u svakodnevni život bez većih projekcija. I kisele kritike jer se iz ove evolucije Manuelove nove faze može izvući refleksivna namjera o putevima našeg današnjeg društva.
Nije lako ispričati priču u kojoj se ne nudi vrlo dinamična radnja, narativna napetost velike napetosti (bez obzira na to hoće li Manuel ikada biti otkriven). Pa ipak, povijest se uključuje u to ponovno otkrivanje svega, u naivni tranzit urbanog tipa uronjen u novu sredinu u kojoj ono što je nekad bilo uobičajeno sada ukazuje na nemoguću misiju.
Autor je u pravu u svom gotovo otuđenom opisu ove nove Manuelove stvarnosti. Perspektiva koja doprinosi toj komičnoj predodžbi o tome šta smo postali u evolucijskom skoku u rukama tehnologije koja je pogodovala zaboravu naših najosnovnijih oblika odnosa s okolinom.
Dok se stranice okreću, suočeni smo sa šokantnom lucidnošću. Naše društvo, zasićeno imperativom i neposrednim, pati od velikih aspekata neophodnih za ovu samorealizaciju koja može početi od najjednostavnijeg, do odlučnog korištenja vremena potpuno svjesnog.
Ali sve te ideje ne dolaze do nas s onim što se može tumačiti pod filozofskim i sociološkim opterećenjem. Samo trebate pratiti Manuela i pustiti se da vas zanese. Sumnje, smijeh i napetost koja u svakom trenutku vlada nad onim što je Manuela dovelo ovamo i što bi od njega moglo postati, pružaju tu ravnotežu, taj odraz u kojem otkrivamo jedinstvene simetrije s obje strane u načinu života i s druge strane.
Knjigu Asquerosos, novi roman Santiaga Lorenza, sada možete kupiti ovdje:
1 komentar na temu «Los asquerosos, autor Santiago Lorenzo»