Не так даўно я чытаў Напярэдадні амаль усяго, папярэдні раман па Віктар Дрэва, трывожная гісторыя ў тон крымінальнага рамана, які ў выніку становіцца цудоўным сусветам асабістых сюжэтаў, адзначаных адсутнасцю і трагедыямі.
У кніга Над дажджом адпраўная кропка зусім іншая з пункту гледжання сюжэта. Нічога агульнага з крымінальным раманам, больш засяроджаным на персанажах, маленькіх, распазнавальных у паўсядзённым жыцці, але з велізарным унутраным светам і жывой сілай, якая не падвядзе бомбе, якая правядзе іх праз усё жыццё, разглядаецца як неабходная паездка.
Можа здацца, што гэтая кніга - гэта разрыў з усім, што раней было напісана гэтым аўтарам, і з пункту гледжання тэматыкі гэта, безумоўна, ёсць, што ўжо з'яўляецца творчай заслугай таго, хто не шукае лёгкай і зручнай галубіны. Аднак не так ужо шмат перапынку ў самым неабходным. Мы сустракаем душы, якія пакутуюць і любяць, з іх унутранымі бурамі, іх шнарамі і недахопамі. І ўжо ў іншых папярэдніх кнігах гэтага аўтара было шмат таго, што працягвае расці і, улічваючы ўбачанае, зноўку вынаходзіць сябе.
Мігель і Алена - два старыя на мяжы адстаўкі. Аднак, як толькі яны сустракаюцца ў рэзідэнцыі, яны становяцца процівагамі адзін аднаму. І паміж страчанымі бітвамі і страхамі яны знаходзяць смеласць разам адпраўляцца ў новыя падарожжы.
На вышыні немагчымых афіцэраў, перад якімі мы звычайна паддаемся, мы таксама знаходзім у гэтай чароўнай гісторыі Ясміну, мігрантку, якая шукае сваю асобу сярод бесперапынных і інтэнсіўных перашкод сваіх бліжэйшых сваякоў.
Тры персанажы, як фізічна аддаленыя, так і блізкія ў псіхічным і эмацыйным плане, прадставяць розныя аспекты той сілы, з якой трэба падыходзіць да жыццёвых сітуацый. Воля, любоў і надзея, як любы рухавік на любое падарожжа.
Кнігу "Вышэй за дождж", выдатны раман Віктара дэль Арбола, можна купіць тут: