Кожны палітычны праект, якім бы добрым і дрэнным ён ні быў, заўсёды патрабуе дзвюх асноўных стартавых апор - народнай і эканамічнай.
Мы ўжо ведаем, што глеба, якой была Эўропа ў міжваенны пэрыяд, спрыяла росту папулізмаў, такіх як Гітлер і ягоны нацызм, усталяваны з 1933 году...
Але праўда ў тым, што як такая арганізацыя першапачатковы нацысцкі рэжым яшчэ не змог атрымаць у свае рукі, разрабаваць якую-небудзь эканамічную падтрымку...
Як Гітлеру ўдалося кампенсаваць гэтую рост народнай падтрымкі? Адкуль узялося фінансаванне, каб запусціць ваш праект з вар'яцкім канчатковым рашэннем?
Гісторыя часам замоўчвае дэталі, якія па якіх-небудзь прычынах мы ў канчатковым выніку ігнаруем, ігнаруем або не заўважаем...
Таму што так, Гітлер знайшоў фінансаванне ў такіх вядомых бізнесменаў, як Opel, Siemens, Bayer, Telefunken, Varta і іншых кампаній.
Гаворка ідзе не аб абвінавачванні, а пра паказе поўнай хронікі фактаў.
Сустрэча ў лютым 1933 года сабрала буйных эканамічных дзеячаў Тэўтонскай краіны з самім Гітлерам. Магчыма, гэтыя прамыслоўцы не змаглі высветліць, што яны выклікалі гэтай падтрымкай. Можна лічыць, што яны бачылі толькі магутнага палітыка з магнетызмам для людзей і з рыторыкай і здольнасцю палепшыць эканамічную сітуацыю Германіі, якая зноў зараўла з патэнцыялам еўрапейскага рухавіка.
Таксама не варта забываць, што недалёкі канфлікт Першай сусветнай вайны абудзіў у многіх немцаў нацыяналістычнае пачуццё да краіны, якая паўставала пасля паразы.
Столькі і столькі аспектаў прывялі да таго, што пасля гэтай сустрэчы Гітлер знайшоў бы падтрымку для выканання свайго ўрадавага плана.
Прамыслоўцы з'язджалі з упэўненасцю, што іх эканамічныя інтарэсы добра ахоплены. Машына нацызму ўзмацнілася з тых лютаўскіх дзён 1933 г. Для Гітлера ўсё перавярнулася з ног на галаву. Жэртка была кінута.
Падрабязнасці многіх падзей тых дзён апісаны ў гэтай кнізе, напісанай з сцэн гісторыі, з той цёмнай і прывілеяванай прасторы, у якой можна ўбачыць сцэну...
Кнігу французскага пісьменніка Эрыка Вюяра «Парадак дня» можна набыць тут: