Heterojen gildiya və ya yazıçı peşəsi, şübhəsiz ki, ən təsadüfi peşədir. Bir şeyi söyləmək istədiyinizi və bunu necə söyləyəcəyinizi az -çox bildiyinizi kəşf etmək yazıçı olmağın ən əsl yoludur. Qalan hər şey səmimi olaraq mənasız görünür. Son vaxtlar babamın dediyi kimi bir növ "yazı məktəblərinin" çoxaldığını görürəm: orospu, başqa heç nə.
Bütün bunlar, çox olmasa da, böyüklərdən biri kimi Italo Calvino Yazıçının etdiyi fikri təsdiqləyir, ancaq özünü edir. Yazmağa başlamaqdan başqa heç nə öz-özünə öyrədilmir. Mənbə və ya fikir axtarırsınızsa, dəstəyə və ya möhkəmləndirməyə ehtiyacınız varsa, özünüzü başqa bir işə həsr edin.
Bəli düz dedim böyüklərdən biri olan Italo Calvino, mühəndislik təhsili alarkən heç vaxt yazıçı olmağı düşünməzdi, atası kimi. Yalnız bir müddət sonra, İkinci Dünya Müharibəsindən sonra eyni zamanda doğaçlama jurnalist kimi bir yer tapdı və eyni zamanda Ədəbiyyatla maraqlandı.
İki Calvinos var, hətta üç və ya hətta dörd (xüsusilə ikincisini alıram). Əvvəlcə müharibənin və müharibədən sonrakı bu sərt reallığı əks etdirmək istədi. Dəhşətli bir reallıq işığında normal bir şey. Ancaq illər sonra ən uğurlu yolunu tapacaqdı: fantaziya, alleqorik, inanılmaz ...
Bu fantastik tendensiyadan bir az yorulana və sürrealizmlə bitənə qədər, sona yaxınlaşanda və bütün saxtakarlığı kəşf etdikdə geridə qalmış olmalıyıq. Bir araşdırma fenomeni olaraq yazıya və sosiala qayıdış, 1985 -ci ildə sona çatan vuruşdan əvvəl ədəbi illərini bağladı.
Italo Calvinonun tövsiyə etdiyi 3 roman
Mövcud olmayan cəngavər
Andersenin İmperatorun Yeni Geyimləri haqqında hekayəsini təsəvvür edə bilərik. Uşaq dərk etmədən dərzinin onu çılpaq buraxdığını heç kim padşahına etiraf edə bilmədi ... Aldatma bəzən davam edə bilər, gözlərimizi açmaq üçün şən və parlaq bir nağıldan daha yaxşı bir şey yoxdur ...
Xülasə: Guildivernos və Corbentraz və Sura'nın Digərlərindən Agilulfo Emo Bertrandino, Selimpia Citerior və Fezin Cəngavəri, deyildiyi kimi, Charlemagne məhkəməsinin bir cəngavəridir, ən cəsarətli, ən uyğun, nizamlı, qanuni ... ancaq oh! …. yoxdur, yoxdur. Zirehinin içərisində heç nə yoxdur, heç kim yoxdur.
Çalışır; "olmağa" çalışır ... amma ... heç bir şey ... bu "yoxluqdan" başqa bir dərəcəyə keçə bilməz ... Və bütün varlıq, ümumi varlıq olan şir ilə birlikdə hamısı insanlardır birində, bir qadın olan cəngavər və Böyük Karlın qoşunları ... döyüşdən sonra dünya döyüşünü gəzirlər.
Geniş yayılmış baron
Cosimo, uşaqlıq qəzəbindən sonra heç vaxt ağacdan enməmək qərarına gələn bənzərsiz bir xarakterdir. Oradan bir hekayə qurmaq çətin görünə bilər, ancaq müvəffəqiyyət şansı azdır ... bunu bu şəkildə düşünən Calvinoya həvalə edəcəksiniz, çünki o, bizə bir iz qoyan və inanılmaz bir fantaziya təqdim edəcək. mənəvi ...
Xülasə: 12 yaşında ikən, Rondo Baronu Cosimo Piovasco, ailə zülmünə qarşı üsyan edərək, atasının evinin bağçasındakı palıd ağacının üstünə çıxdı. Elə həmin gün, 15 iyun 1767, Ondarivia Markizlərinin qızı ilə tanış oldu və heç vaxt ağaclardan enməmək niyyətində olduğunu bildirdi.
O vaxtdan və ömrünün sonuna qədər Cosimo özünü qoyduğu bir intizama sadiq qalır. Fantastik aksiya XVII əsrin sonlarında və XIX əsrin əvvəllərində baş verir.
Cosimo həm Fransa İnqilabında, həm də Napoleon istilalarında iştirak edir, lakin eyni zamanda əşyaların içərisində və xaricində olmasına imkan verən zəruri məsafəni tərk etmədən.
Görünüşün yarısı
Nağıl, sahib olduğu şeydir, bizə qeyri -mümkün insanlığın ən böyük izzətini təqdim edir. Və məlum olur ki, qeyri -mümkün olan şeylər gerçəkləşəndə, ayrılıqdan ona daha çox diqqət yetiririk.
Və bu nöqtədə, reallığımızın qalan şərtlərinə təəccüblənərək və unudaraq ən aydın nəticələr çıxara bilərik. Bravo, nağıllara və düşüncələrimizi önyargılardan və önyargılardan təmizləmək qabiliyyətinə görə.
Xülasə: Viscount Demediado, Italo Calvinonun inanılmaz və fantastikaya ilk hücumudur. Calvino, Türklərdən bir topla ikiyə bölünən və iki yarısı ayrı yaşamağa davam edən Viscount of Terralba haqqında danışır. Bölünmüş insan vəziyyətinin simvolu olan Medardo de Terralba torpaqlarını gəzmək üçün yola çıxır.
Keçdikcə ağaclardan asılan armudlar yarıya bölünmüş görünür. "Dünyada iki varlığın hər görüşü bir -birindən qoparılır" deyir, aşiq olduğu qadının viskontunun yarısı.
Ancaq pis yarı olduğuna əminsinizmi? Bu möhtəşəm nağıl, ümumiyyətlə yarısının cəmindən daha çox bir şeydən ibarət olan insanın bütünlüklə axtarışını artırır. Bu cilddə əllinci illərdən altmışıncı illərə qədər yazdığım və inanılmaz olduqları, uzaq zamanlarda və xəyali ölkələrdə baş verənləri ilə ortaq olan üç hekayəni toplayıram.
Bu ümumi xüsusiyyətlər nəzərə alınmaqla və digər homojen olmayan xüsusiyyətlərə baxmayaraq, ümumiyyətlə "dövr", daha doğrusu, "qapalı dövr" adlanan şeyi təşkil edir (yəni başqalarını yazmaq fikrim olmadığı üçün tamamlandı).
Onları yenidən oxumaq və indiyə qədər hər dəfə özümdən soruşduğum vaxtlarda qaçırdığım suallara cavab verməyə çalışmaq mənə özünü təqdim edən yaxşı bir fürsətdir: niyə bu hekayələri yazdım? Nə demək istədi? Əslində nə dedim? İndiki ədəbiyyat kontekstində bu tip povestin mənası nədir?
