የተዋናይ ህልሞች

ሁሉም የተጀመረው በመጀመሪያው የሱፐርማን ፊልም ነው። በከተማዋ አደባባይ ቅዳሜ ምሽት አየኋት ፣ ልጅ ሳለሁ እና አሁንም ሲኒማውን ከቤት ውጭ ትወስዳለች። ለታላቁ ልዕልት ምስጋና ይግባውና ተዋናይ የመሆን ህልም ጀመርኩ። እናቴ ቀይ አጭር መግለጫ እንድትገዛልኝ ጠየቅኳት ፣ በሰማያዊ ፒጃማዬ ላይ አድርጌ በጎዳናዎች ላይ እየበረርኩ ሄድኩ። ሲያልፍ ያዩኝ “ይህ ልጅ መንገዶችን ይጠቁማል” ብለው ፈገግ አሉ።

ከዚያ “ET” የተሰኘውን ፊልም አመጡ እና እሱን የመሰለ የውጭ ዜጋ ለማግኘት ውሻዬን ካፒቴን ነጎድን መቀደድ ነበረብኝ። በብስክሌቴ ቅርጫት ውስጥ አስቀመጥኩት ፣ በሉህ ሸፍኖ እና ከሰዓት በኋላ ያለ እረፍት ፓዳሌ አድርጌ ፣ የእኔ ጩኸት BH ወደ በከዋክብት ሰማይ ላይ እስኪወጣ ድረስ እጠብቃለሁ።

እነሱ ‹ታርዛንን› ሲያሳዩኝ ለእኔ ጥሩ አልሆነም ፤ በእንቅልፍ ሰዓት ጩኸት እና ደረቴን መምታት እንዳላዞረኝ ጎረቤቶች ሁሉ ወደ ወላጆቼ ቤት ሄዱ።

ሃያ ዓመት ሲሆነኝ አሁንም ተዋናይ ለመሆን ቆር was ወደ ትልቁ ከተማ ለመሄድ ወሰንኩ። በሻንጣዬ ውስጥ እኔ አካትቻለሁ -በዚያ ዕድሜ ቀድሞውኑ እንደ እውነተኛው ነገር የሚስማማኝ የሱፐርማን አለባበስ ፣ የታርዛን ጠንካራ ወገብ; ተዛማጅ ካፕ በሌለበት ፣ ከሱፐርማን ቀይ ጋር ተጣምሮ የኤል ዞሮ እና ጥቁር ልብሱ ጭንብል።

ግርፋቱ ቀበቶዬ ላይ ተጣብቆ ወደ ሲኒማ አናት እንደደረሰ ጽኑ እምነቴ ጋር እንደ ኢንዲያና ጆንስ ለብ dressed ከቤት ወጣሁ። ከአትክልቱ ስፍራ አንድ አዛውንት ካፒቴን ነጎድጓድ ወደ አውቶቡስ ስገባ በሀዘን ዓይኖች ተሰናብቶኛል።

ሕልሜ እውን እንዲሆን እድሉ እስኪያገኝ ድረስ ለብዙ ፈተናዎች ተመዝግበዋል ፣ በሺዎች የሚቆጠሩ።

በከተማው ውስጥ እንደተከሰተ ፣ አሁን ፊልሞቼም በሌሊት ይታያሉ ፣ ግን እንደ ኤል ዞሮ ፣ ኢንዲያና ጆንስ ወይም ሱፐርማን ኤክስ ያሉኝ ሚናዎች ባሉኝ ቀናተኛ ሕዝብ በተሞሉ ቲያትሮች ውስጥ።