ቆሻሻ ተጨባጭነት ሁለት ገጽታዎች አሉት ፣ በጣም የሚመራው በኒህሊስት ነው Charles Bukowski o ፔድሮ ሁዋን ጉቲሬዝ እና ሁለተኛው በትልቁ የይገባኛል ትርጓሜዎች ተጭኗል ፣ በ ይወከላል ቶቢያስ ወልፍ. ልዩነቱ አንድ ዓይነት አጠቃላይ የመካድ ዓይነት ነው ወይም በተቃራኒው ራስን ከማጥፋት ጋር ለመዋጋት ፣ እራሳችንን ጨምሮ እኛን የሚገድበንን ሁሉ ለመቃወም የቀረበ ሀሳብ ነው። ግን ለዚህ ፣ ዋልፍ እኛን ከጠቅላላው የማይረባ ተሸናፊ አስተናጋጆች ጋር የማስተዋወቅ ሃላፊነት አለበት ፣ ምናልባትም ያለን ነገር ነፀብራቅ ብቻ ...
ሆኖም ፣ በመጨረሻ ሁሉም ስለ አፈፃፀም ነው። ሥነ ጽሑፍ ፣ ምንም ዓይነት ዘውግ ፣ በመጨረሻ ታሪክን ብቻ ይናገራል. እናም ዓላማው በደራሲው እና በአንባቢው መካከል በግማሽ ይሄዳል. ጸሐፊው በባህሪያቱ ውይይቶች እና አንባቢው ለመረዳት በሚፈልገው መካከል ከጊዜ ወደ ጊዜ ለማብራራት ከሚፈልገው ፣ ያ የትርጓሜ ነፃነት ቦታ ይፈጠራል። በሌላ መንገድ ሊሆን አይችልም።
እውነት ነው ፣ አንዳንድ ጊዜ ሽንፈቱ በጣም በሚገለጥበት ጊዜ እጅግ በጣም ጥሩ የራስ-አገዝ ጉሩ እንኳን የተጎሳቆለውን ነፍስ ቢያንስ አዎንታዊውን ሊያመጣ አይችልም ፣ የጦቢያ ወልፍ ገጸ-ባህሪዎች ለማምለጥ የተዛባውን የጥፋት ቅasyት ብቻ ይቀራሉ። በእነሱ ላይ በሚሆነው እና በመካከላቸው ያለውን አለመመጣጠን አሁንም ደስታቸውን በደንብ ሊደብቁ በሚችሉ ሰዎች መካከል አለመመጣጠን።
ያኔ ይከሰታል ፣ በቅ theirቶቻቸው ውስጥ እና አልፎ ተርፎም በማታለል ውስጥ ፣ የዎልፍ ገጸ -ባሕሪዎች የእኛን ጫካ በጣም ትክክለኛ ሆነው ያበቃል ምክንያቱም እነሱ ማንኛውንም ነገር አለማሳየታቸው ወይም ማጣራታቸው ነው። እና እንደዚያም ሆኖ ፣ ተኩላ በታላላቅ ጥርጣሬዎች ወደ አንባቢው ጎን የሚደርሰውን ያንን ወሳኝ ዓላማ ለማስገባት ያስተዳድራል።
ምርጥ 3 የሚመከሩ መጽሐፍት በቶቢያያስ ቮልፍ
የዚህ ልጅ ሕይወት
በአንዳንድ መጽሐፍ ውስጥ Stephen King በጽሑፉ ርዕሰ ጉዳይ ላይ በአደጋ ፣ በበሽታ እና ጉድለቶች የታመመውን ልዩ የልጅነት ሕይወቱን አጋልጧል። ለፀሐፊ መሰጠት ሲሰማዎት ፣ እነዚያን ዓይነት መጽሐፍት ጉዳዩን በአፈ -ታሪክ (ለመለወጥ) ለመለወጥ (ጥሩ ጊዜያችንን ስናስተካክል ለሁላችንም ይከሰታል) ፣ ለፀሐፊው ለምን አስደሳች ጀብዱዎች ይሆናሉ።
በዚህ ሁኔታ ቶቢያያስ ዋልፍ በባህሪው ግልባጭ ውስጥ ስለ የልጅነት ጊዜዎቹ ይነግረናል። እና የዎልፍ የልጅነት እና የጉርምስና እንግዳ ቀኖች በዚያ ጥርት ባለው የጀብዱ ብሩህነት በኋላ ላይ ጥቁር ላይ ነጭን ለማሳየት ፣ እንደ የላቀ ነገር እንደተፃፈ ዕጣ ፈንታ በመጨረሻ ጠርዝ ላይ ላለ ሕይወት ይመሰክራል።
በዚያ ሕልመኛ አሜሪካ ውስጥ ማንም ሰው ሊያውቀው በማይፈልገው የአሜሪካ ሕልም ማዶ ላለመሸነፍ ብዙ ድፍረት አለ። ግን ከመጠን በላይ እና በችግር መካከል ያን ያህል አስፈላጊ ሚዛን አለ። የፍቅር እና የሰው ልጅ የሆነ ነገር ሁል ጊዜ በደረቁ ውስጥ ይኖራል። ተቃራኒውን በሚያውቁበት ጊዜ ብቻ ሊወገዱ ስለሚችሉ ፣ ምናልባት በምቾት ሕይወት መሃል ላይ ፈጽሞ የማይገኝ አንድ እውነተኛ ደስታ።
የድሮ ትምህርት ቤት
እናም አንድ ለመሆን እስከ መጨረሻው ድረስ የፀሐፊውን ዓላማዎች ስለማነጋገር ከሆነ ፣ ይህ ልብ ወለድ ወደ ተራኪው ውስጣዊ ጠማማዎች እና ተራዎች ፣ በእውነታው እና በልብ ወለድ መካከል ያሉ መስተዋቶች ፣ ከሌሎች በፊት ልብሱን ለማልበስ የወሰነ ነፍስ ወደ ክፍት መቃብር ውስጥ ይጣላል። ሌሎች እንድሆን የሚፈልጓቸውን ወይም ምናልባትም ያስተምሩኝ ...
አንድ የተቀደሰ ደራሲ እውቅና ለማግኘት አንድ ወጣት ጸሐፊ እስከ ምን ድረስ መሄድ ይችላል?ተራኪው ከኤሊቲስት ትምህርት ቤቱ ጋር ለመጣጣም ቆርጦ የተነሳ ፣ ተራኪው ከክፍል ጓደኞቹ ጋር መቀላቀልን እና የሥነ ጽሑፍ ሥራውን እውን ለማድረግ በሚችልበት ቦታ ከእነሱ ጋር መወዳደርን ተምሯል። በመንገድ ላይ ግን ስለራሱ እውነቱን መናገር መማር አለበት።
ዎልፍ እኛን እየጠየቀን የወጣት ጸሐፊ እይታን ያመጣልናል - እኛ ማን ነን? እኛ ነን ብለን የምናስበው ሰው ፣ ለሌሎች የምናሳየው ሰው ፣ ወይም ሌሎች እኛን የሚገምቱንን ሰው? በዚህ ልጅ ሕይወት ውስጥ ባስደነገጠን የተዋጣለት የስድብ እና የስሜት ረቂቅነት ፣ ጦቢያ ወልፍ በእውነትና በልብ ወለድ መካከል ያለውን ደብዛዛ ድንበር ይጋፈጣል። ስለ ሥነ ጽሑፍ አሳሳች ተፈጥሮ ልብ ወለድ።
እዚህ የእኛ ታሪክ ይጀምራል
ከሌሎቹ የታሪኮች ብዛት ጋር በበረዶው ውስጥ አዳኞች፣ በእነዚህ የጦቢያያስ ቮልፍ አጭር ትረካ ናሙናዎች ውስጥ የእርሱን ትረካ ፍጹም ውህደት እናገኛለን። በቅፅ ውስጥ ከበስተጀርባ እና አጭርነት ግን ሁል ጊዜ ለሞታዊ እይታችን ሙሉ በሙሉ በሚነጥቃቸው ከምልክቶች እና ሀሳቦች ሁል ጊዜ ድርብ ንባቦች።
በውሸት ውስጥ በዙሪያቸው ያለውን ዓለም ትርጉም የሚመልስበት መንገድ ፣ እርስ በርሳቸው የማይግባቡ ወንድሞች ፣ በበረሃ በሚጓዙበት ወቅት የሚለያዩ ጥንዶች ፣ ጎረቤቶ onን የምትሰልል ሴት ፣ የጉዞ አደን የጀመሩ ጓደኞች ያ ብቻ ስህተት ሊሆን ይችላል ወይም እናቱ እንደሞተች የተነገረው ወታደር። በእነዚህ ታሪኮች ውስጥ ያሉት ሁሉም ገጸ -ባህሪዎች ያልተለመዱ ቢሆኑም የዕለት ተዕለት ሁኔታዎችን ይጋፈጣሉ። ቮልፍ በስነ -ጽሑፍ ሥራው ጫፍ ላይ አንባቢዎችን ለማነቃቃት ፣ ለማስደንገጥ እና ለመለወጥ የአንድ ታላቅ ታሪክ ተአምራዊ ኃይል ያሳያል።
